ὄτοβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὄτοβος	οἱ	ὄτοβοι
γενική	τοῦ	ὀτόβου	τῶν	ὀτόβων
δοτική	τῷ	ὀτόβῳ	τοῖς	ὀτόβοις
αιτιατική	τὸν	ὄτοβον	τοὺς	ὀτόβους
κλητική ὦ!		ὄτοβε		ὄτοβοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀτόβω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀτόβοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄτοβος < πιθανόν ηχομιμητική λέξη κατά το ἄραδος, ἄραβος με κατάληξη όπως το θόρυβος

Ουσιαστικό

ὄτοβος

1. έντονος θόρυβος, ήχος, κρότος, πάταγος
2. βοή αρμάτων μάχης
3. βροντή

Συγγενικά

• ὀτοβέω

Πηγές

• ὄτοβος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄτοβος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.