ὀρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀρός	οἱ	ὀροί
γενική	τοῦ	ὀροῦ	τῶν	ὀρῶν
δοτική	τῷ	ὀρῷ	τοῖς	ὀροῖς
αιτιατική	τὸν	ὀρόν	τοὺς	ὀρούς
κλητική ὦ!		ὀρέ		ὀροί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀρώ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀροῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀρός < πρωτοελληνική *horós < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ser- (ρέω, τρέχω)

Ουσιαστικό

ὀρός αρσενικό

1. ορός γάλακτος (το υδαρές μέρος του γάλακτος)
2. ορός αίματος

Δείτε επίσης

• λατινικά serum

Πηγές

• ὀρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.