ὀρείτροφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀρείτροφος	τὸ	ὀρείτροφον
γενική	τοῦ/τῆς	ὀρειτρόφου	τοῦ	ὀρειτρόφου
δοτική	τῷ/τῇ	ὀρειτρόφῳ	τῷ	ὀρειτρόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀρείτροφον	τὸ	ὀρείτροφον
κλητική ὦ!		ὀρείτροφε		ὀρείτροφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀρείτροφοι	τὰ	ὀρείτροφᾰ
γενική	τῶν	ὀρειτρόφων	τῶν	ὀρειτρόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀρειτρόφοις	τοῖς	ὀρειτρόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀρειτρόφους	τὰ	ὀρείτροφᾰ
κλητική ὦ!		ὀρείτροφοι		ὀρείτροφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀρειτρόφω	τὼ	ὀρειτρόφω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀρειτρόφοιν	τοῖν	ὀρειτρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀρείτροφος < ὄρος + -τρόφος

Επίθετο

ὀρείτροφος, -ος, -ον

• άλλη μορφή του ὀρεσίτροφος

Πηγές

• ὀρείτροφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.