ὀπωροφόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀπωροφόρος	τὸ	ὀπωροφόρον
γενική	τοῦ/τῆς	ὀπωροφόρου	τοῦ	ὀπωροφόρου
δοτική	τῷ/τῇ	ὀπωροφόρῳ	τῷ	ὀπωροφόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀπωροφόρον	τὸ	ὀπωροφόρον
κλητική ὦ!		ὀπωροφόρε		ὀπωροφόρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀπωροφόροι	τὰ	ὀπωροφόρᾰ
γενική	τῶν	ὀπωροφόρων	τῶν	ὀπωροφόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀπωροφόροις	τοῖς	ὀπωροφόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀπωροφόρους	τὰ	ὀπωροφόρᾰ
κλητική ὦ!		ὀπωροφόροι		ὀπωροφόρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀπωροφόρω	τὼ	ὀπωροφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀπωροφόροιν	τοῖν	ὀπωροφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀπωροφόρος (ελληνιστική κοινή) < ὀπώρα + φέρω

Επίθετο

ὀπωροφόρος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• καρποφόρος

  ※  ανωνύμου, στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 7ο, επίγραμμα 321, στίχ. 6 (5-6), @anthologiagraeca.org, @perseus.tufts.edu

  καὶ ὕδατος αὔλακας ἕλκων
  θῆκε μὲν εὐλάχανον, θῆκε δ᾽ ὀπωροφόρον.

Πηγές

• ὀπωροφόρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀπωροφόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.