ὀπώρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀπώρᾱ	αἱ	ὀπῶραι
γενική	τῆς	ὀπώρᾱς	τῶν	ὀπωρῶν
δοτική	τῇ	ὀπώρᾳ	ταῖς	ὀπώραις
αιτιατική	τὴν	ὀπώρᾱν	τὰς	ὀπώρᾱς
κλητική ὦ!		ὀπώρᾱ		ὀπῶραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀπώρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀπώραιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀπώρα < *ὀποσάρα < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁eser < *h₁esen

Ουσιαστικό

ὀπώρα θηλυκό

1. το διάστημα από μέσα ή τέλη Ιουλίου μέχρι τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου, δηλαδή το δεύτερο μισό του θέρους ή το διάστημα από την ανατολή του Σείριου μέχρι την ανατολή του Αρκτούρου.
2. το φρούτο

   γλαυκῆς ὀπώρας... ἐαρινὴ ὀπώρα

3. (μεταφορικά) ακμή ηλικίας, ηλικία έρωτα και αναπαραγωγής

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ὀπώρη
• ὀπάρα
• ὁπώρα

Συγγενικά

• ὀπωρίζω
• ὀπωρινός