ἥττων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἥττων	τὸ	ἧττον
γενική	τοῦ/τῆς	ἥττονος	τοῦ	ἥττονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἥττονῐ	τῷ	ἥττονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἥττονᾰ - ἥττω	τὸ	ἧττον
κλητική ὦ!		ἧττον		ἧττον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἥττονες - ἥττους	τὰ	ἥττονᾰ - ἥττω
γενική	τῶν	ἡττόνων	τῶν	ἡττόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἥττοσῐ(ν)	τοῖς	ἥττοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἥττονᾰς - ἥττους	τὰ	ἥττονᾰ - ἥττω
κλητική ὦ!		ἥττονες - ἥττους		ἥττονᾰ - ἥττω
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἥττονε	τὼ	ἥττονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἡττόνοιν	τοῖν	ἡττόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'μείζων' όπως «μείζων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

ἥττων, -ων, ἧττον

• αττικός τύπος του ἥσσων

Αντώνυμα

• μέγας
• κρείττων

Εκφράσεις

• τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖν (Πλάτων, Απολογία Σωκράτους 23d)

Πηγές

• → δείτε τη λέξη ἥσσων