ἔξηβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔξηβος	τὸ	ἔξηβον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐξήβου	τοῦ	ἐξήβου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐξήβῳ	τῷ	ἐξήβῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔξηβον	τὸ	ἔξηβον
κλητική ὦ!		ἔξηβε		ἔξηβον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔξηβοι	τὰ	ἔξηβᾰ
γενική	τῶν	ἐξήβων	τῶν	ἐξήβων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐξήβοις	τοῖς	ἐξήβοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐξήβους	τὰ	ἔξηβᾰ
κλητική ὦ!		ἔξηβοι		ἔξηβᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐξήβω	τὼ	ἐξήβω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐξήβοιν	τοῖν	ἐξήβοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔξηβος < ἐκ + ἥβη

Επίθετο

ἔξηβος, -ος, -ον

• (άπαξ λεγόμενον) που έχει περάσει την εφηβική ηλικία

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, στίχ. 11 (10-13)

  ὑμᾶς δὲ χρὴ νῦν, καὶ τὸν ἐλλείποντ᾽ ἔτι | ἥβης ἀκμαίας καὶ τὸν ἔξηβον χρόνῳ, | ὥραν τ᾽ ἔχονθ᾽ ἕκαστον, ὥς τε συμπρεπὲς | βλαστημὸν ἀλδαίνοντα σώματος πολύν,

  Μα τώρα πρέπει εσείς, κι όποιος του λείπει ακόμη | της νιότης του η ακμή, κι ο που έχει πια περάσει, | να βάζει όλο το δρίμωμα της δύναμής του | παίρνοντας πάνω του ο καθείς ό,τι του πέφτει,

  Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

  ≈ συνώνυμα: ἐξέφηβος

Πηγές

• ἔξηβος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔξηβος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.