ἐρικτέανος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐρικτέανος	τὸ	ἐρικτέανον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐρικτεάνου	τοῦ	ἐρικτεάνου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐρικτεάνῳ	τῷ	ἐρικτεάνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐρικτέανον	τὸ	ἐρικτέανον
κλητική ὦ!		ἐρικτέανε		ἐρικτέανον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐρικτέανοι	τὰ	ἐρικτέανᾰ
γενική	τῶν	ἐρικτεάνων	τῶν	ἐρικτεάνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐρικτεάνοις	τοῖς	ἐρικτεάνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐρικτεάνους	τὰ	ἐρικτέανᾰ
κλητική ὦ!		ἐρικτέανοι		ἐρικτέανᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐρικτεάνω	τὼ	ἐρικτεάνω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐρικτεάνοιν	τοῖν	ἐρικτεάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐρικτέανος (ελληνιστική κοινή) < ἐρι- (επιτατικό μόριο) + κτέανον • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ἐρικτέανος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• πλούσιος

  ※  3ος κε αιώνας ⌘ Οππιανός ο εξ Απαμείας, Κυνηγετικά, 1.312, @scaife.perseus

  τὸν ἄγουσιν ἐρικτέανοι βασιλῆες·

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 11.46, @scaife.perseus

  νηχομένοις ἑλικηδὸν ἐρικτεάνου ποταμοῖο.

Πηγές

• ἐρικτέανος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.