ἐρίμυκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐρίμυκος	τὸ	ἐρίμυκον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐριμύκου	τοῦ	ἐριμύκου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐριμύκῳ	τῷ	ἐριμύκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐρίμυκον	τὸ	ἐρίμυκον
κλητική ὦ!		ἐρίμυκε		ἐρίμυκον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐρίμυκοι	τὰ	ἐρίμυκᾰ
γενική	τῶν	ἐριμύκων	τῶν	ἐριμύκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐριμύκοις	τοῖς	ἐριμύκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐριμύκους	τὰ	ἐρίμυκᾰ
κλητική ὦ!		ἐρίμυκοι		ἐρίμυκᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐριμύκω	τὼ	ἐριμύκω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐριμύκοιν	τοῖν	ἐριμύκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐρίμυκος < ἐρί- + -μυκος (μυκάομαι)

Επίθετο

ἐρίμυκος, -ος, -ον

• που βρυχάται πολύ δυνατά

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 15 (ο. Τηλεμάχου ἐπάνοδος.), στίχ. 235 (235-236)

  ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἤλασε βοῦς ἐριμύκους | ἐς Πύλον ἐκ Φυλάκης

  Και μολοντούτο ξέφυγε τη μαύρη μοίρα κι απ᾽ τη Φυλάκη | πίσω οδήγησε στην Πύλο βόδια που μουκανίζουν·

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 790 (790-791)

  Μηνὸς δ᾽ ὀγδοάτῃ κάπρον καὶ βοῦν ἐρίμυκον | ταμνέμεν, οὐρῆας δὲ δυωδεκάτῃ ταλαεργούς.

  Την όγδοη του μήνα να μουνουχίζεις κάπρο και βόδι | που δυνατά μουγκρίζει, και τη δωδέκατη τα καρτερικά μουλάρια.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη μυκάομαι

Πηγές

• ἐρίμυκος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐρίμυκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.