ἐπίρρινος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐπίρρινος	τὸ	ἐπίρρινον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπιρρίνου	τοῦ	ἐπιρρίνου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπιρρίνῳ	τῷ	ἐπιρρίνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπίρρινον	τὸ	ἐπίρρινον
κλητική ὦ!		ἐπίρρινε		ἐπίρρινον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπίρρινοι	τὰ	ἐπίρρινᾰ
γενική	τῶν	ἐπιρρίνων	τῶν	ἐπιρρίνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπιρρίνοις	τοῖς	ἐπιρρίνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπιρρίνους	τὰ	ἐπίρρινᾰ
κλητική ὦ!		ἐπίρρινοι		ἐπίρρινᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιρρίνω	τὼ	ἐπιρρίνω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιρρίνοιν	τοῖν	ἐπιρρίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπίρρινος < ἐπί- + ῥίς

Επίθετο

ἐπίρρινος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που έχει μεγάλη μύτη

Πηγές

• ἐπίρρινος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.