ἐπίμοιρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐπίμοιρος	τὸ	ἐπίμοιρον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπιμοίρου	τοῦ	ἐπιμοίρου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπιμοίρῳ	τῷ	ἐπιμοίρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπίμοιρον	τὸ	ἐπίμοιρον
κλητική ὦ!		ἐπίμοιρε		ἐπίμοιρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπίμοιροι	τὰ	ἐπίμοιρᾰ
γενική	τῶν	ἐπιμοίρων	τῶν	ἐπιμοίρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπιμοίροις	τοῖς	ἐπιμοίροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπιμοίρους	τὰ	ἐπίμοιρᾰ
κλητική ὦ!		ἐπίμοιροι		ἐπίμοιρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιμοίρω	τὼ	ἐπιμοίρω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιμοίροιν	τοῖν	ἐπιμοίροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπίμοιρος < ἐπί + μοῖρα (< μείρομαι)

Επίθετο

ἐπίμοιρος, -ος, -ον

• κοινωνός, μέτοχος

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας Βακχυλίδης, Ἐπίνικοι, 1.158, @scaife.perseus

  στεφάνων ἐπίμοιρον.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐπί, μοῖρα και μείρομαι

Πηγές

• ἐπίμοιρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.