ἐπίβλημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἐπίβλημᾰ	τὰ	ἐπιβλήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἐπιβλήμᾰτος	τῶν	ἐπιβλημᾰ́των
δοτική	τῷ	ἐπιβλήμᾰτῐ	τοῖς	ἐπιβλήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἐπίβλημᾰ	τὰ	ἐπιβλήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἐπίβλημᾰ		ἐπιβλήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιβλήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιβλημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίβλημα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐπιβάλλω. Μορφολογικά αναλύεται σε ἐπί- + βλη-, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος του βάλλω + -μα όπως στο βλῆμα

Ουσιαστικό

ἐπίβλημα ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (κυριολεκτικά) κάτι που βάζουμε από πάνω
  1. χαλί
  2. ταπετσαρία
  3. (για ρούχα)
     1. μπάλωμα
     2. επίραμμα (διακοσμητικό, όπως κέντημα)
  4. εξωτερικός επίδεσμος

Άλλες μορφές

• ἐπιβλήτιον (σε επιγραφή)

Συγγενικά

• ἐπιβλήδην
• ἐπιβληματικός
• ἐπιβλής
• ἐπιβλητικός & παράγωγα

→ και δείτε τις λέξεις ἐπιβάλλω, ἐπί και βάλλω

Δείτε επίσης

• μεσαιωνικά ελληνικά: ἐπίβαλμα, ἐπιβαλτάριν / ἐπιβαλτάριoν
• νέα ελληνικά: επίβλημα

Πηγές

• ἐπίβλημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπίβλημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.