ἐνθήκη

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ἐνθήκη < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή ἐνθήκη

Ουσιαστικό

ἐνθήκη θηλυκό

• περιουσία

  ※  13ος/14ος αιώνας ⌘ Πουλολόγος, ανωνύμου, στίχ 323, (322-325), στο Carmina graeca Medii Aevi, ed. Wilhelm Wagner, in aedibvs B.G. Tevbneri, 1874, σελ.189 @archive.org

  ἐσὺ ἤσουν καρτσανᾶ παιδὶ πολλὰ μυριοχρειωμένου,
  καὶ ἔφας τὴν ἐνθήκην σου, τὰ δώδεκα δουκάτα,
  καὶ τὸ σουβλίν σου ἐπούλησες ἀλλὰ καὶ τὸ κοπίδιν,
  κ᾿ ἀγόρασέν σε, τζαπεροῦ, ὡς πρῶτόν του κορίτσιν.

Κλιτικοί τύποι

• ἐνθήκην (αιτιατική ενικού)

Πηγές

• σελ.55, Τόμος 6 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• ἐνθήκη -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐνθήκη	αἱ	ἐνθῆκαι
γενική	τῆς	ἐνθήκης	τῶν	ἐνθηκῶν
δοτική	τῇ	ἐνθήκῃ	ταῖς	ἐνθήκαις
αιτιατική	τὴν	ἐνθήκην	τὰς	ἐνθήκᾱς
κλητική ὦ!		ἐνθήκη		ἐνθῆκαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐνθήκᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἐνθήκαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐνθήκη (ελληνιστική κοινή) < ἐντίθημι

Ουσιαστικό

ἐνθήκη, -ης θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. χρηματικό ποσό, κεφάλαιο
2. περιουσία
3. απόθεμα εμπορευμάτων, εμπορεύματα
4. ένθεση λίθων
5. περίβολος

Πηγές

• ἐνθήκη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.