ἄμητος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἄμητος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἄμητος

Ουσιαστικό

ἄμητος αρσενικό

• η αποθήκη όπου μαζεύεται η σοδειά

  άλλες μορφές: ἀμητός

Πηγές

• σελ.17 Τόμος 2 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἄμητος	οἱ	ἄμητοι
γενική	τοῦ	ἀμήτου	τῶν	ἀμήτων
δοτική	τῷ	ἀμήτῳ	τοῖς	ἀμήτοις
αιτιατική	τὸν	ἄμητον	τοὺς	ἀμήτους
κλητική ὦ!		ἄμητε		ἄμητοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀμήτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀμήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄμητος, ήδη ομηρικό < ἀμάω / ἀμῶ (θερίζω, κόβω) ἀμη- + -τος

Ουσιαστικό

ἄμητος αρσενικό

1. συγκομιδή, τρύγος
2. (μεταφορικά) η σφαγή
3. η εποχή του θερισμού

Συγγενικά

• ἀμητήρ

→ και δείτε τη λέξη ἀμάω

• επίσης δείτε τη νέα ελληνική αμητός

Πηγές

• ἄμητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄμητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.