ἀρύβαλλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾰρῠβαλλο-
ονομαστική	ὁ	ἀρύβαλλος	οἱ	ἀρύβαλλοι
γενική	τοῦ	ἀρυβάλλου	τῶν	ἀρυβάλλων
δοτική	τῷ	ἀρυβάλλῳ	τοῖς	ἀρυβάλλοις
αιτιατική	τὸν	ἀρύβαλλον	τοὺς	ἀρυβάλλους
κλητική ὦ!		ἀρύβαλλε		ἀρύβαλλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρυβάλλω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρυβάλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Αρύβαλλος από την Κάμειρο της Ρόδου στο Λούβρο.

Ετυμολογία

ἀρύβαλλος < αβέβαιης ετυμολογίας. Κατά μία άποψη συνδέετεαι με το βαλλάντιον. Άλλοι το θεωρούν θρακοφρυγικό δάνειο. Κατ' άλλη άποψη, έχει προελληνική προέλευση.

Παραδοσιακή η ετυμολογία του Ησύχιου (ἀρύω και βάλλω) <ἀρύβαλλοι>· τὰ μαρσύππια.^{(μαρσίπιον)} ἀπὸ τοῦ ἀρύειν καὶ βάλλειν εἰς αὐτούς ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Α

Ουσιαστικό

ἀρύβαλλος αρσενικό

1. μικρός σάκκος, πουγκί
2. (κεραμική) αγγείο σε σχήμα πουγκιού, ιδίως του λαδιού για το άλειμμα του σώματος των αθλητών, ο αρύβαλλος

Πηγές

• ἀρύβαλλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρύβαλλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.