ἀλιτήριος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀλιτήριος	τὸ	ἀλιτήριον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀλιτηρίου	τοῦ	ἀλιτηρίου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀλιτηρίῳ	τῷ	ἀλιτηρίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀλιτήριον	τὸ	ἀλιτήριον
κλητική ὦ!		ἀλιτήριε		ἀλιτήριον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀλιτήριοι	τὰ	ἀλιτήριᾰ
γενική	τῶν	ἀλιτηρίων	τῶν	ἀλιτηρίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀλιτηρίοις	τοῖς	ἀλιτηρίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀλιτηρίους	τὰ	ἀλιτήριᾰ
κλητική ὦ!		ἀλιτήριοι		ἀλιτήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀλιτηρίω	τὼ	ἀλιτηρίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀλιτηρίοιν	τοῖν	ἀλιτηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀλιτήριος < ἀλιταίνω / ἀλιτεῖν • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ἀλιτήριος, -ος, -ον

1. αμαρτωλός, που διαπράττει ύβρη προς θεό

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 1, 126.11

   καὶ ἀπὸ τούτου ἐναγεῖς καὶ ἀλιτήριοι τῆς θεοῦἐκεῖνοί τε ἐκαλοῦντο καὶ τὸ γένος τὸ ἀπ᾽ ἐκείνων.

   Γι᾽ αυτό, τόσο εκείνοι που τους σκότωσαν όσο και οι απόγονοί τους θεωρούνται ιερόσυλοι και ανοσιουργοί απέναντι στην θεά.

   Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 445 (445-446)

   ἐκ τῶν ἀλιτηρίων σέ φη- | μι γεγονέναι τῶν τῆς θεοῦ.

   Καταγγέλλω ότι είσαι απ᾽ τους αθεόφοβους που πράξανε το Κυλώνειο άγος.

   Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. ένοχος

Δείτε επίσης

• ἀλήτης
• ἀλείτης

Πηγές

• ἀλιτήριος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀλιτήριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.