ἀλάστωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀλάστωρ	οἱ	ἀλάστορες
γενική	τοῦ	ἀλάστορος	τῶν	ἀλαστόρων
δοτική	τῷ	ἀλάστορῐ	τοῖς	ἀλάστορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀλάστορᾰ	τοὺς	ἀλάστορᾰς
κλητική ὦ!		ἀλάστορ		ἀλάστορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλάστορε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλαστόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλάστωρ άγνωστη ετυμολογία • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἀλάστωρ, -ορος αρσενικό

1. πνεύμα εκδίκησης

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Πέρσαι, στίχ. 354

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 1501 , επίσης στίχ.1508

   ὁ παλαιὸς δριμὺς ἀλάστωρ

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ, στίχ. 788

2. μάστιγα, πληγή (όπως το λιοντάρι της Νεμέας για τους βοσκούς)

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Τραχίνιαι, στίχ. 1092

   Νεμέας ἔνοικον, βουκόλων ἀλάστορα / λέοντ᾽

3. αυτός που πάσχει εξ αιτίας εκδίκησης, άθλιος, καταραμένος

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 236

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Αἴας, στίχ. 374

   ※  3ος αιώνας ⌘ Ωριγένης @scaife.perseus

   μηδαμῶς γὰρ θραυσθεὶς μηδὲ ἐνδοὺς πρὸς τοὺς πόνους ταῦτα εἶπε πρὸς τὸν ἀσεβῆ· „σὺ μᾶλλον, ἀλάστορ, ἐκ τοῦ παρόντος ἡμᾶς ζῆν ἀπολύεις, ὁ δὲ τοῦ κόσμου βασιλεὺς ἀποθανόντας ἡμᾶς ὑπὲρ τῶν αὐτοῦ νόμων εἰς αἰώνιον ἀναβίωσιν ζωῆς ἀναστήσει.“

Συγγενικά

• ἀλάστορος (επίθετο)
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ἀλάστωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀλάστωρ, Ἀλάστωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.