ἀελλόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀελλοθρῐχ- ἀελλοτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀελλόθριξ	οἱ/αἱ	ἀελλότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ἀελλότριχος	τῶν	ἀελλοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ἀελλότριχῐ	τοῖς/ταῖς	ἀελλότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀελλότριχᾰ	τοὺς/τὰς	ἀελλότριχᾰς
κλητική ὦ!		ἀελλόθριξ		ἀελλότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀελλότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀελλοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀελλόθριξ < ἄελλ(α) + -ό- + -θριξ

Ουσιαστικό

ἀελλόθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (άπαξ λεγόμενον) που έχει μαλλιά που τα παίρνει / που τα φυσά ο δυνατός αέρας - η θύελλα

  ※  <ἀελλόθριξ> ποικιλόθριξ. ἢ πυρεωροὺς καὶ συνεχεῖς ἔχουσα τὰς τρίχας. παρὰ τὴν ἄελλαν. Σοφοκλῆς Ἰνάχῳ (fr. 270), ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Α

  Σημείωση: Ο Ησύχιος αναφέρει ότι η λέξη αυτή βρίσκεται στο έργο Ίναχος του Σοφοκλή (5ος αιώνας π.Χ.) το οποίο δεν σώζεται.

Άλλες μορφές

• σύμφωνα με τον Toupius (Jonathan Toup / αναφερόμενο και Joannes Toupius): αἰολόθριξ

Πηγές

• ἀελλόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Wilhelm Dindorf, Lexicon Sophocleum, εκδ. Teubner, Lipsiae, 1870, σελ. 8 [1]