ἀγμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀγμός	οἱ	ἀγμοί
γενική	τοῦ	ἀγμοῦ	τῶν	ἀγμῶν
δοτική	τῷ	ἀγμῷ	τοῖς	ἀγμοῖς
αιτιατική	τὸν	ἀγμόν	τοὺς	ἀγμούς
κλητική ὦ!		ἀγμέ		ἀγμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγμώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγμός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀγμός, -οῦ αρσενικό

1. ρήγμα βράχου, γκρεμός, σπηλιά

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις, στίχ. 263 (262-263)

   ἦν τις διαρρὼξ κυμάτων πολλῷ σάλῳ | κοιλωπὸς ἀγμός, πορφυρευτικαὶ στέγαι.

   εκεί ᾽ναι μια κουφάλα, | σκαμμένη απ᾽ τις φουρτούνες μες στο βράχο, | σκεπή για τους ψαράδες της πορφύρας.

   Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία, 1979:ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Βάκχαι, στίχ. 1094 (1093-1094)

   διὰ δὲ χειμάρρου νάπης | ἀγμῶν τ᾽ ἐπήδων θεοῦ πνοαῖσιν ἐμμανεῖς.

   Μέσα από την κοίτη του χειμάρρου | και από γκρεμούς πηδούσαν, ξέφρενες από τις πνοές του θεού.

   Μετάφραση χ.χ.: Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Αθήνα: Κίχλη @greek‑language.gr

2. (ιατρική) κάταγμα οστών

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, In Hippocratis De fracturis, 1.1, p. 323 @scaife.perseus

   περὶ δὲ τῶν καταγμάτων ἄξιον ἐπισημήνασθαι τοσοῦτον, ὡς πλειστάκις ὀνομάζων οὕτως αὐτὰ, σπανιάκις δέ που γράψας ἀγμὸς τὴν ἐπιγραφὴν ἐποιήσατο κατὰ τὸ σπάνιον.

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, In Hippocratis De articulis, 4.5, p. 672 @scaife.perseus

   Αὐτὸς ἐν τῷ περὶ ἀγμῶν εἶπεν·

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἄγνυμι

Πηγές

• ἀγμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.