ἀγλωσσία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀγλωσσίᾱ	αἱ	ἀγλωσσίαι
γενική	τῆς	ἀγλωσσίᾱς	τῶν	ἀγλωσσιῶν
δοτική	τῇ	ἀγλωσσίᾳ	ταῖς	ἀγλωσσίαις
αιτιατική	τὴν	ἀγλωσσίᾱν	τὰς	ἀγλωσσίᾱς
κλητική ὦ!		ἀγλωσσίᾱ		ἀγλωσσίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγλωσσίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγλωσσίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγλωσσία < ἄγλωσσος < ἀ- + -γλωσσία ( γλῶσσα )

Ουσιαστικό

ἀγλωσσία θηλυκό

1. αλαλία, βουβαμάρα
2. αγλωσσία, έλλειψη ευφράδειας

Αντώνυμα

• εὐγλωττία

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : ἀγλωττία