εὐγλωττία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐγλωττίᾱ	αἱ	εὐγλωττίαι
γενική	τῆς	εὐγλωττίᾱς	τῶν	εὐγλωττιῶν
δοτική	τῇ	εὐγλωττίᾳ	ταῖς	εὐγλωττίαις
αιτιατική	τὴν	εὐγλωττίᾱν	τὰς	εὐγλωττίᾱς
κλητική ὦ!		εὐγλωττίᾱ		εὐγλωττίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐγλωττίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐγλωττίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

εὐγλωττία θηλυκό

• αττικός τύπος του εὐγλωσσία