ἀγάννιφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγάννιφος	τὸ	ἀγάννιφον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγαννίφου	τοῦ	ἀγαννίφου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγαννίφῳ	τῷ	ἀγαννίφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγάννιφον	τὸ	ἀγάννιφον
κλητική ὦ!		ἀγάννιφε		ἀγάννιφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγάννιφοι	τὰ	ἀγάννιφᾰ
γενική	τῶν	ἀγαννίφων	τῶν	ἀγαννίφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγαννίφοις	τοῖς	ἀγαννίφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγαννίφους	τὰ	ἀγάννιφᾰ
κλητική ὦ!		ἀγάννιφοι		ἀγάννιφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγαννίφω	τὼ	ἀγαννίφω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγαννίφοιν	τοῖν	ἀγαννίφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγάννιφος < ἄγαν + νίφ(ω) + -ος. (ἄγαν + -νιφος)

Επίθετο

ἀγάννιφος, -ος, -ον

• (συνήθως επιθετικός προσδιορισμός του Ολύμπου) χιονοσκεπής, χιονοσκέπαστος

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 420 (419-420)

  τοῦτο δέ τοι ἐρέουσα ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ | εἶμ᾽ αὐτὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον, αἴ κε πίθηται.

  κι εγώ τον λόγον σου να ειπώ του βροντοφόρου Δία, | στον χιονισμένον Όλυμπον θα υπάγω, αν θα μ᾽ ακούσει.

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Πηγές

• ἀγάννιφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγάννιφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.