ωτακουστής

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ωτακουστής	οι	ωτακουστές
γενική	του	ωτακουστή	των	ωτακουστών
αιτιατική	τον	ωτακουστή	τους	ωτακουστές
κλητική		ωτακουστή		ωτακουστές
όπως «νικητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ωτακουστής < αρχ. ὠτακουστής < ὦτα (αυτιά) και ακούω

Ουσιαστικό

ωτακουστής αρσενικό

• αυτός που κρυφακούει (Μοιάζει με επανάληψη ταυτόσημων εννοιών (ώτα + ακούω) αφού μόνο με τα αυτιά ακούμε, αλλά αρχικά το ακούω σήμαινε ακούω πολύ καλά. Επίσης η λέξη υποδήλωνε ότι κάποιος πληροφορείτο κάτι μόνο με τα αυτιά του, χωρίς να βλέπει εκείνους που μιλούν ή να τον βλέπουν εκείνοι, σε μια εποχή που δεν υπήρχε τηλέφωνο -κατά συνέπεια η μόνη περίπτωση τότε να ακούς αλλά να μη βλέπεις τον ομιλητή, ήταν να ακούς κρυφά ή να είσαι τυφλός)

Συγγενικές λέξεις

ὠτακουστέω-ῶ αρχ. ρήμα, δόκιμο μόνο στον ενεστώτα

Μεταφράσεις

    ωτακουστής

αγγλικά : eavesdropper (en)