ψακαλοῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ψακαλοῦχος	τὸ	ψακαλοῦχον
γενική	τοῦ/τῆς	ψακαλούχου	τοῦ	ψακαλούχου
δοτική	τῷ/τῇ	ψακαλούχῳ	τῷ	ψακαλούχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ψακαλοῦχον	τὸ	ψακαλοῦχον
κλητική ὦ!		ψακαλοῦχε		ψακαλοῦχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ψακαλοῦχοι	τὰ	ψακαλοῦχᾰ
γενική	τῶν	ψακαλούχων	τῶν	ψακαλούχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ψακαλούχοις	τοῖς	ψακαλούχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ψακαλούχους	τὰ	ψακαλοῦχᾰ
κλητική ὦ!		ψακαλοῦχοι		ψακαλοῦχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ψακαλούχω	τὼ	ψακαλούχω
γεν-δοτ	τοῖν	ψακαλούχοιν	τοῖν	ψακαλούχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «χυδαῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ψακαλοῦχος < ψάκαλος + -οῦχος (< ἔχω)

Επίθετο

ψακαλοῦχος, -ος, -ον

• (για μητέρα) που έχει νεογνό

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀπόσπασμα, 793 @poesialatina.it, @books.google.gr

    ψακαλοῦχοι
  μητέρες αἶγές τ' ἐπιμαστίδιον
  γόνον ὀρταλίχων ἀναφαίνοιεν

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ψάκαλος, ψάκαλον και ἔχω

Πηγές

• ψακαλοῦχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.