ψάκαλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ψάκαλον	τὰ	ψάκαλᾰ
γενική	τοῦ	ψακάλου	τῶν	ψακάλων
δοτική	τῷ	ψακάλῳ	τοῖς	ψακάλοις
αιτιατική	τὸ	ψάκαλον	τὰ	ψάκαλᾰ
κλητική ὦ!		ψάκαλον		ψάκαλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψακάλω
γεν-δοτ	τοῖν		ψακάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψάκαλον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ψάκαλον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (ζωολογία, για ζώο) νεογνό, βρέφος

Άλλες μορφές

• ψαίκαλον
• ψάκαλος

Πηγές

• ψάκαλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.