χωροδεσπότης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	χωροδεσπότης	οι	χωροδεσπότες
γενική	του	χωροδεσπότη	των	χωροδεσποτών
αιτιατική	τον	χωροδεσπότη	τους	χωροδεσπότες
κλητική		χωροδεσπότη		χωροδεσπότες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χωροδεσπότης < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα χωροδεσπότης, (μαρτυρείται από το 1836) Μορφολογικά αναλύεται σε χωρο- + δεσπότης.

Προφορά

ΔΦΑ : /xo.ɾo.ðeˈspo.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χω‐ρο‐δε‐σπό‐της

Ουσιαστικό

χωροδεσπότης αρσενικό

• (ιστορία, στη μεσαιωνική δυτική Ευρώπη) ο ιδιοκτήτης μιας περιοχής ή χώρας, κυρίαρχος δεσπότης ενός φέουδου

  ≈ συνώνυμα: φεουδάρχης, τιμαριώτης

Συγγενικά

• χωροδεσποτεία

Μεταφράσεις

    χωροδεσπότης