φωστήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φωστηρ-
ονομαστική	ὁ	φωστήρ	οἱ	φωστῆρες
γενική	τοῦ	φωστῆρος	τῶν	φωστήρων
δοτική	τῷ	φωστῆρῐ	τοῖς	φωστῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	φωστῆρᾰ	τοὺς	φωστῆρᾰς
κλητική ὦ!		φωστήρ		φωστῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φωστῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		φωστήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φωστήρ < φω- (φῶς) < αρχαία ελληνική φαυστήρ < θέμα φαυ- + σ- + -τήρ

Ουσιαστικό

φωστήρ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. που δίνει φως

   ≈ συνώνυμα: φωτοδότης

2. (μεταφορικά) ακτινοβολία, αίγλη

Δείτε επίσης

• νέα ελληνική: φωστήρας

Πηγές

• φωστήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φωστήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.