φιλοπότις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φιλοπότις	οι	φιλοπότιδες
γενική	της	φιλοπότιδος (φιλοπότιδας)	των	φιλοποτίδων (φιλοπότιδων)
αιτιατική	τη	φιλοπότιδα	τις	φιλοπότιδες
κλητική		φιλοπότι (φιλοπότις)		φιλοπότιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλοπότις < ελληνιστική κοινή φιλοπότις

Ουσιαστικό

φιλοπότις θηλυκό

• (παρωχημένο) θηλυκό του φιλοπότης

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φῐλοποτιδ-
ονομαστική	ἡ	φιλοπότις	αἱ	φιλοπότιδες
γενική	τῆς	φιλοπότιδος	τῶν	φιλοποτίδων
δοτική	τῇ	φιλοπότιδῐ	ταῖς	φιλοπότισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	φιλοπότιν	τὰς	φιλοπότιδᾰς
κλητική ὦ!		φιλοπότι		φιλοπότιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φιλοπότιδε
γεν-δοτ	τοῖν		φιλοποτίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλοπότις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φιλοπό(της) + κατάληξη θηλυκού -τις

Ουσιαστικό

φιλοπότις, -ιδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• θηλυκό του φιλοπότης (αρχαία ελληνική)

Συγγενικά

• φιλοποτία

→ και δείτε τις λέξεις φιλοπότης, φίλος και πότης

Πηγές

• φιλοπότις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.