φθείρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φθείρ	οἱ	φθεῖρες
γενική	τοῦ	φθειρός	τῶν	φθειρῶν
δοτική	τῷ	φθειρῐ́	τοῖς	φθειρσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	φθεῖρᾰ	τοὺς	φθεῖρᾰς
κλητική ὦ!		φθείρ		φθεῖρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φθεῖρε
γεν-δοτ	τοῖν		φθειροῖν
Ή θηλυκό στην ελληνιστική κοινή.
3η κλίση, Κατηγορία 'φθείρ' όπως «φθείρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φθείρ < φθείρω

Ουσιαστικό

φθείρ αρσενικό (στην ελληνιστική κοινή, θηλυκό)

1. (εντομολογία)
   1. ψείρα (ανθρώπων)
   2. ψείρα (ζώων)

   ≈ συνώνυμα: κρότων

2. ο κώνος ενός είδους πεύκου

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Απόγονοι

φθείρ (αρχαία ελληνικά)

⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: ψεῖρα

⇒ νέα ελληνικά: ψείρα

⇒ ποντιακά: φτείρα

⇒ κατωιταλικά: φτείρα, φτείρο, ττείρο, ττείρα

⇒ καππαδοκικά: φτείρος, φτ(ʃ)ειρ'

Πηγές

• φθείρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φθείρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• «φθειρ», «ψείρα» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.