τεμάχιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τεμάχιον	τὰ	τεμάχιᾰ
γενική	τοῦ	τεμαχίου	τῶν	τεμαχίων
δοτική	τῷ	τεμαχίῳ	τοῖς	τεμαχίοις
αιτιατική	τὸ	τεμάχιον	τὰ	τεμάχιᾰ
κλητική ὦ!		τεμάχιον		τεμάχιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τεμαχίω
γεν-δοτ	τοῖν		τεμαχίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τεμάχιον < τέμαχ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

τεμάχιον ουδέτερο

• υποκοριστικό του τέμαχος: τεμάχιο

Συγγενικά

• τεμαχί
• τεμαχίζω
• τεμαχισμός
• τεμαχιστός
• τεμαχίτης
• τεμαχοπώλης

→ και δείτε τις λέξεις τέμαχος και τέμνω

Πηγές

• τεμάχιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τεμάχιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.