τάπης

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

τάπης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τάπης

Ουσιαστικό

τάπης αρσενικό

• (καθαρεύουσα) τάπητας

Εκφράσεις

• θέτω επί τάπητος: (θέτω) προς συζήτηση (δίχως χρονοτριβή ή αδιαμφισβήτητα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τᾰπητ-
ονομαστική	ὁ	τάπης	οἱ	τάπητες
γενική	τοῦ	τάπητος	τῶν	ταπήτων
δοτική	τῷ	τάπητῐ	τοῖς	τάπησῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	τάπητᾰ	τοὺς	τάπητᾰς
κλητική ὦ!		τάπης		τάπητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τάπητε
γεν-δοτ	τοῖν		ταπήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τάπης < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τάπης, -ητος αρσενικό

• ο τάπητας, το χαλί

  ※  8ος↑ αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 4 (δ. Τὰ ἐν Λακεδαίμονι.), στίχ. 124

  Ἀλκίππη δὲ τάπητα φέρεν μαλακοῦ ἐρίοιο,

  η Αλκίππη, που της έφερε μάλλινο μαλακό κιλίμι,

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Πλοῦτος, στίχ. 542 (540-542)

  πρὸς δέ γε τούτοις ἀνθ᾽ ἱματίου μὲν ἔχειν ῥάκος· ἀντὶ δὲ κλίνης | στιβάδα σχοίνων κόρεων μεστήν, ἣ τοὺς εὕδοντας ἐγείρει· | καὶ φορμὸν ἔχειν ἀντὶ τάπητος σαπρόν·

  Και να φοράω παλιοκούρελα, για κρεβάτι μου | να ᾽χω μια στίβα από βούρλα γεμάτη με κοριούς —δε σ᾽ αφήνουνε μάτι όλη νύχτα να κλείσεις— | για χαλί παλιοψάθα λιωμένη·

  Μετάφραση (1956): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Ι. Ν. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : δάπις
• αττικός τύπος : τάπις

Συγγενικές λέξεις

• ἀμφιτάπης
• ταπητάριος
• ταπητέμπορος
• ταπήτιον: υποκοριστικό του τάπης
• ταπιδυφάντης
• ταπιδύφος
• ταπιτάριος

Πηγές

• τάπης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τάπης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.