σύμφωνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σύμφωνον	τὰ	σύμφωνᾰ
γενική	τοῦ	συμφώνου	τῶν	συμφώνων
δοτική	τῷ	συμφώνῳ	τοῖς	συμφώνοις
αιτιατική	τὸ	σύμφωνον	τὰ	σύμφωνᾰ
κλητική ὦ!		σύμφωνον		σύμφωνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμφώνω
γεν-δοτ	τοῖν		συμφώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σύμφωνον (ελληνιστική κοινή) < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου σύμφωνος (αρχαία ελληνική )

Ουσιαστικό

σύμφωνον, -ου ουδέτερο

• (γραμματική) το σύμφωνο

  → χρειάζεται παράθεμα Διονύσιος Θράξ Τέχνη Γραμματική τα σύμφωνα

Ετυμολογία 2

σύμφωνον: αρχαίος κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σύμφωνον

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του σύμφωνος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του σύμφωνος

Πηγές

• σύμφωνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύμφωνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.