στόλαρχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στόλαρχος	οι	στόλαρχοι
γενική	του	στόλαρχου & στολάρχου	των	στόλαρχων & στολάρχων
αιτιατική	τον	στόλαρχο	τους	στόλαρχους & στολάρχους
κλητική		στόλαρχε		στόλαρχοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στόλαρχος > (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή στόλαρχος. Συγχρονικά αναλύεται σε στόλ(ος) + -αρχος < άρχω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsto.laɾ.xos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στό‐λαρ‐χος

Ουσιαστικό

στόλαρχος αρσενικό

• (ναυτικός όρος) επικεφαλής πολεμικού στόλου

Σημειώσεις

• τίτλος, και όχι επίσημος βαθμός του πολεμικού ναυτικού

Μεταφράσεις

    στόλαρχος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

στόλαρχος < στόλ(ος) + -αρχος

Ουσιαστικό

στόλαρχος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) επικεφαλής στόλου

Άλλες μορφές

• στολάρχης

Αναφορές

• στόλαρχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.