στυγόδεμνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	στυγόδεμνος	τὸ	στυγόδεμνον
γενική	τοῦ/τῆς	στυγοδέμνου	τοῦ	στυγοδέμνου
δοτική	τῷ/τῇ	στυγοδέμνῳ	τῷ	στυγοδέμνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	στυγόδεμνον	τὸ	στυγόδεμνον
κλητική ὦ!		στυγόδεμνε		στυγόδεμνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	στυγόδεμνοι	τὰ	στυγόδεμνᾰ
γενική	τῶν	στυγοδέμνων	τῶν	στυγοδέμνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	στυγοδέμνοις	τοῖς	στυγοδέμνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	στυγοδέμνους	τὰ	στυγόδεμνᾰ
κλητική ὦ!		στυγόδεμνοι		στυγόδεμνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	στυγοδέμνω	τὼ	στυγοδέμνω
γεν-δοτ	τοῖν	στυγοδέμνοιν	τοῖν	στυγοδέμνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

στυγόδεμνος < στυγό- + -δεμνος. Μορφολογικά αναλύεται σε στυγέω + δέμνιον

Επίθετο

στυγόδεμνος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• που απεχθάνεται το γάμο

  ※  6ος↓ αιώνας Αγαθίας ο Σχολαστικός στην ⌘Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 10ο, επίγραμμα 68 Καλὸν μὲν στυγόδεμνον ἔχειν νόον, Αγαθία του Σχολαστικού

  Καλὸν μὲν στυγόδεμνον ἔχειν νόον· εἰ δ' ἄρ' ἀνάγκη, ἀρσενικὴ φιλότης μή ποτέ σε κλονέοι.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις στυγέω, δέμω και δέμνιον

Πηγές

• στυγόδεμνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στυγόδεμνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.