ρύμη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ρύμη	οι	ρύμες
γενική	της	ρύμης	των	ρυμών
αιτιατική	τη	ρύμη	τις	ρύμες
κλητική		ρύμη		ρύμες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ρύμη < αρχαία ελληνική ῥύμη (ορμή)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɾi.mi/

Ουσιαστικό

ρύμη θηλυκό

1. ορμή, φορά
2. δρομίσκος, σοκάκι

Συγγενικά

• αρυμοτόμητος
• ρυμοτομία
• ρυμοτομικός
• ρυμοτομώ

Εκφράσεις

• εν τη ρύμη του λόγου: (λόγιο) καθώς μιλάει κάποιος, κατά την ομιλία

Μεταφράσεις

    ρύμη

→ δείτε τις λέξεις ορμή, φορά και σοκάκι