πῆδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πῆδος	οἱ	πῆδοι
γενική	τοῦ	πήδου	τῶν	πήδων
δοτική	τῷ	πήδῳ	τοῖς	πήδοις
αιτιατική	τὸν	πῆδον	τοὺς	πήδους
κλητική ὦ!		πῆδε		πῆδοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πήδω
γεν-δοτ	τοῖν		πήδοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πῆδος < → δείτε τη λέξη πηδόν πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pṓds

Ουσιαστικό

πῆδος αρσενικό ή θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• άλλη μορφή του πηδόν στον Ησύχιο

  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Π

  <πῆδον> πηδάλιον

  <πῆδος>τὸ πλατὺ τῆς κώπης, ἀπὸ τοῦ <παίειν>. οἱ δὲ <πήδινον> εἶναι <ξύλον> εὔθετον πρὸς τὴν τῆς κώπης κατασκευήν. γράφουσι δὲ καὶ ἐν ἐκείνῳ· μέγα δ' ἔβραχε πήδινος [τε] καὶ ἡ ἀγρία ἄμπελος

Άλλες μορφές

• πῆδον

Πηγές

• πῆδος, πηδόν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.