πῆδον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πῆδον	τὰ	πῆδᾰ
γενική	τοῦ	πήδου	τῶν	πήδων
δοτική	τῷ	πήδῳ	τοῖς	πήδοις
αιτιατική	τὸ	πῆδον	τὰ	πῆδᾰ
κλητική ὦ!		πῆδον		πῆδᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πήδω
γεν-δοτ	τοῖν		πήδοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πῆδον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pṓds

Ουσιαστικό

πῆδον ουδέτερο

• άλλη μορφή του πηδόν, στη σημασία: πηδάλιο

  <πῆδον>· πηδάλιον ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Π