πυκιμηδής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πυκιμηδής	τὸ	πυκιμηδές
γενική	τοῦ/τῆς	πυκιμηδοῦς	τοῦ	πυκιμηδοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	πυκιμηδεῖ	τῷ	πυκιμηδεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πυκιμηδῆ	τὸ	πυκιμηδές
κλητική ὦ!		πυκιμηδές		πυκιμηδές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πυκιμηδεῖς	τὰ	πυκιμηδῆ
γενική	τῶν	πυκιμηδῶν	τῶν	πυκιμηδῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	πυκιμηδέσῐ(ν)	τοῖς	πυκιμηδέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πυκιμηδεῖς	τὰ	πυκιμηδῆ
κλητική ὦ!		πυκιμηδεῖς		πυκιμηδῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πυκιμηδεῖ	τὼ	πυκιμηδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	πυκιμηδοῖν	τοῖν	πυκιμηδοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πυκιμηδής < πύκα + μῆδος

Επίθετο

πυκιμηδής, -ής, -ές

• συνετός, σώφρων

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 1 (α. Ἀθηνᾶς παραίνεσις πρὸς Τηλέμαχον.), στίχ. 438 (437-438)

  ἕζετο δ᾽ ἐν λέκτρῳ, μαλακὸν δ᾽ ἔκδυνε χιτῶνα· | καὶ τὸν μὲν γραίης πυκιμηδέος ἔμβαλε χερσίν.

  ακούμπησε στην κλίνη το1334633υ κι έβγαλε από πάνω του τον μαλακό χιτώνα· | αμέσως τον παρέδωσε στα χέρια της στοχαστικής γερόντισσας,

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• πυκιμήδης

Πηγές

• πυκιμηδής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πυκιμηδής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.