πολύϊχθυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	πολυϊχθυ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	πολύϊχθυς	τὸ	πολύϊχθυ
γενική	τοῦ/τῆς	πολυΐχθυος	τοῦ	πολυΐχθυος
δοτική	τῷ/τῇ	πολυΐχθυϊ	τῷ	πολυΐχθυϊ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πολύϊχθυν	τὸ	πολύϊχθυ
κλητική ὦ!		πολύϊχθυ		πολύϊχθυ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πολυΐχθυες	τὰ	πολυΐχθυᾰ
γενική	τῶν	πολυϊχθύων	τῶν	πολυϊχθύων
δοτική	τοῖς/ταῖς	πολύϊχθυσῐ(ν)	τοῖς	πολύϊχθυσι(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πολυΐχθῡς	τὰ	πολυΐχθυα
κλητική ὦ!		πολυΐχθυες		πολυΐχθυα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πολυΐχθυε	τὼ	πολυΐχθυε
γεν-δοτ	τοῖν	πολυϊχθύοιν	τοῖν	πολυϊχθύοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'εὔβοτρυς' όπως «εὔβοτρυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πολύϊχθυς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πολύ- + ἰχθ(ύς) + κατάληξη επιθέτου -υς

Επίθετο

πολύϊχθυς, -υς, -υ

• (ελληνιστική κοινή) που έχει άφθονα ψάρια

  άλλες μορφές: πολυΐχθυος

Πηγές

• πολύϊχθυς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πολύϊχθυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.