πλάστρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πλάστρον	τὰ	πλάστρᾰ
γενική	τοῦ	πλάστρου	τῶν	πλάστρων
δοτική	τῷ	πλάστρῳ	τοῖς	πλάστροις
αιτιατική	τὸ	πλάστρον	τὰ	πλάστρᾰ
κλητική ὦ!		πλάστρον		πλάστρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πλάστρω
γεν-δοτ	τοῖν		πλάστροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλάστρον < πλάσσω + -τρον

Ουσιαστικό

πλάστρον ουδέτερο (συνηθέστερα στον πληθυντικό)

1. (κόσμημα) σκουλαρίκια

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Απόσπασμα 320, Θεσμοφοριάζουσαι Δεύτεραι, στ. 10 (10-15), @poesialatina.it @books.google.gr

   [Β.]διόπας, διάλιθον, πλάστρα, μαλάκιον, βότρυς,
   χλίδωνα, περόνας, ἀμφιδέας, ὅρμους, πέδας,
   σφραγῖδας, ἁλύσεις, δακτυλίους, καταπλάσματα,
   πομφόλυγας, ἀποδέσμους, ὀλίσβους, σάρδια,
   ὑποδερίδας, ἑλικτῆρας, ἄλλα πολλά θ' ὧν
   οὐδ' ἂν λέγων λήξαι τις.

   ※  408/407 πκε, Επιγραφή από την Αττική, IG I³ 386, col. I. στ. 63 (63-64), @epigraphy.packhum.org

   πλάστρα χρυσᾶ
   τὸ δεμόσιον ἀνέθεκεν

   ※  325 πκε, Επιγραφή από την Αττική, IG II² 1527. face A.1, στ. 17, @epigraphy.packhum.org

   π[λ]ά̣σ̣τρον ἀργυροῦν̣,

   ≈ συνώνυμα: ἀρτίαλα, ἐνώτιον

2. (κατά τον Ησύχιο) αγάλματα, είδωλα θεών

Πηγές

• πλάστρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.