περιδινής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	περιδινής	τὸ	περιδινές
γενική	τοῦ/τῆς	περιδινοῦς	τοῦ	περιδινοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	περιδινεῖ	τῷ	περιδινεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	περιδινῆ	τὸ	περιδινές
κλητική ὦ!		περιδινές		περιδινές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	περιδινεῖς	τὰ	περιδινῆ
γενική	τῶν	περιδινῶν	τῶν	περιδινῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	περιδινέσῐ(ν)	τοῖς	περιδινέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	περιδινεῖς	τὰ	περιδινῆ
κλητική ὦ!		περιδινεῖς		περιδινῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	περιδινεῖ	τὼ	περιδινεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	περιδινοῖν	τοῖν	περιδινοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

περιδινής < περι- + -δινής (περιδινέω)

Επίθετο

περιδινής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• που περιστρέφεται ολόγυρα, κυκλικός

  ※  1ος↑ αιώνας Ζωνάς ο Σαρδιανός, Επίγραμμα 23 στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, 6.23, @poesialatina.it

  περιδινέα κύρτον,

  περιστρεφόμενο καλάθι ψαρέματος,

Συγγενικά

• ἐριδινής
• εὐδινής
• εὐδίνητος
• → και δείτε τις λέξεις δῖνος, δίνη, περιδινέω και δινέω

Πηγές

• περιδινής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• περιδινής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.