παρώνυμον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	παρώνυμον	τὰ	παρώνυμᾰ
γενική	τοῦ	παρωνύμου	τῶν	παρωνύμων
δοτική	τῷ	παρωνύμῳ	τοῖς	παρωνύμοις
αιτιατική	τὸ	παρώνυμον	τὰ	παρώνυμᾰ
κλητική ὦ!		παρώνυμον		παρώνυμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρωνύμω
γεν-δοτ	τοῖν		παρωνύμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρώνυμον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου παρώνυμος (παράγωγος με μικρή αλλαγή). Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + -ώνυμον.

Ουσιαστικό

παρώνυμον, -ου ουδέτερο

• παράγωγο (όπως όνομα) με μικρή αλλαγή

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 8

  Φοίβη· δίδωσι δ᾽ ἣ γενέθλιον δόσιν
  Φοίβῳ· τὸ Φοίβης δ᾽ ὄνομ᾽ ἔχει παρώνυμον.

Παράγωγα

• παρωνύμιον
• → και δείτε τη λέξη παρώνυμος

Συγγενικά

• παρωνομασία
• → δείτε τις λέξεις παρά και ὄνυμα

Πηγές

• παρώνυμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.