παράθεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παράθεσῐς	αἱ	παραθέσεις
γενική	τῆς	παραθέσεως	τῶν	παραθέσεων
δοτική	τῇ	παραθέσει	ταῖς	παραθέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παράθεσῐν	τὰς	παραθέσεις
κλητική ὦ!		παράθεσῐ		παραθέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραθέσει
γεν-δοτ	τοῖν		παραθεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράθεσις, ήδη τον 5ο αιώνα στον Ιπποκράτη < παρατίθημι, θέμα παραθε- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρά- + θέσις.

Ουσιαστικό

παράθεσις θηλυκό

1. τοποθέτηση στο πλάι, γειτνίαση
2. (ελληνιστική σημασία) παράθεση κάποιας πηγής ή επιχειρήματος, μνημόνευση, αντιπαραβολή

Συγγενικά

• παραθέσιμος

→ και δείτε τις λέξεις παρατίθημι, παρά και τίθημι

Πηγές

• παράθεσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παράθεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• παραθέτω - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.