οφιολάτρις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	οφιολάτρις	οι	οφιολάτριδες
γενική	της	οφιολάτριδος (οφιολάτριδας)	των	οφιολατρίδων (οφιολάτριδων)
αιτιατική	την	οφιολάτριδα	τις	οφιολάτριδες
κλητική		οφιολάτρι (οφιολάτρις)		οφιολάτριδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οφιολάτρις < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ὀφιολάτρις, θηλυκό του ὀφιολάτρης

Προφορά

ΔΦΑ : /o.fi.oˈla.tɾi.s/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ο‐φι‐ο‐λά‐τρις

ομόηχο: οφιολάτρης

Ουσιαστικό

οφιολάτρις θηλυκό

• (λόγιο) θηλυκό του οφιολάτρης

Πηγές

• «οφιολατρία» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)