ὅς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὅς < (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *yós < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *yós < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *yéh₂, *yód (ποιος) από θέμα *yo-, από αναφορικό θέμα *i-, *ey-. Συγγενή: σανσκριτική यद् (yás, yā, yad), αβεστική 𐬫𐬋, φρυγική ιος → δείτε οἷος και ὅσος ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Αντωνυμία

ὅς, ἥ, ὅ

• (αναφορική αντωνυμία) ο οποίος

Παράγωγα

• ὁσάκις
• ὅσγε
• ὅσπερ
• ὅστις

Κλίση

η αναφορική αντωνυμία «ὅς»
	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	όλα τα γένη	θηλυκό (σπάνια)
ονομαστική	ὅς	ἥ	ὅ	οἵ	αἵ	ἅ	ὥ	(ᾱ) ἅ
γενική	οὗ	ἧς	οὗ	ὧν			οἷν	αἷν
δοτική	ᾧ	ᾗ	ᾧ	οἷς / οἷσι(ν)	αἷς	οἷς / οἷσι(ν)	οἷν	αἷν
αιτιατική	ὅν	ἥν	ὅ	οὕς	ἅς (ᾱ)	ἅ	ὥ	(ᾱ) ἅ
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες
επική κλίση σημειώνονται οι διαφορετικοί τύποι
↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό & ουδέτερο	θηλυκό
ονομαστική
γενική	ὅου	ἕης	ὅου
δοτική					ᾗς / ᾗσι(ν)
αιτιατική
Κατηγορία:Επικοί τύποι

Δείτε επίσης

• εἷς
• ὁ
• οὗτος

Πηγές

• ὅς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὅς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.