εἷς

Αρχαία ελληνικά (grc)

το αριθμητικό «εἷς»
αριθμός	ενικός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό	θηλυκό	θηλυκό (επικός, ιωνικός, αιολικός)	ουδέτερο
ονομαστική	εἷς ἕεις (επικός) ἰός (επίθετο)	μίᾰ	ἴᾰ μίη (όψιμος ιωνικός)	ἕν
γενική	ἑνός	μιᾶς	ἰῆς	ἑνός
δοτική	ἑνί	μιᾷ	ἰῇ	ἑνί
αιτιατική	ἕνᾰ	μίᾰν	ἴᾰν	ἕν
Παράρτημα:Γραμματική: Αριθμητικά

Ετυμολογία

εἷς < ἕνς < (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *hens, *hmia < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sḗm, *smih₂. Συγγενή: σανσκριτική सकृत् (sa-kṛ́t), λατινική semper & semel, αρμενική մի

Αριθμητικό

εἷς, μίᾰ, ἕν

• ένας

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ᾖς
• επικός τύπος : ἕεις

Εκφράσεις

• εἷς ὗς καὶ μία μυῖα συνέπινον ὕδωρ
• εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης

Δείτε επίσης

• οἶος

Πηγές

• εἷς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἷς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• §349 - Smyth, Herbert Weir (1920) A Greek grammar for colleges. (Ελληνική [αρχαία] γραμματική για τα κολλέγια). (στα αγγλικά) Νέα Υόρκη: American Book Company