ἑνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

το αριθμητικό «εἷς»
αριθμός	ενικός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό	θηλυκό	θηλυκό (επικός, ιωνικός, αιολικός)	ουδέτερο
ονομαστική	εἷς ἕεις (επικός) ἰός (επίθετο)	μίᾰ	ἴᾰ μίη (όψιμος ιωνικός)	ἕν
γενική	ἑνός	μιᾶς	ἰῆς	ἑνός
δοτική	ἑνί	μιᾷ	ἰῇ	ἑνί
αιτιατική	ἕνᾰ	μίᾰν	ἴᾰν	ἕν
Παράρτημα:Γραμματική: Αριθμητικά

Αριθμητικό

ἑνός

• γενική ενικού, αρσενικού ή ουδέτερου γένους του εἷς