νυμφαῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	νυμφαῖον	τὰ	νυμφαῖᾰ
γενική	τοῦ	νυμφαίου	τῶν	νυμφαίων
δοτική	τῷ	νυμφαίῳ	τοῖς	νυμφαίοις
αιτιατική	τὸ	νυμφαῖον	τὰ	νυμφαῖᾰ
κλητική ὦ!		νυμφαῖον		νυμφαῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νυμφαίω
γεν-δοτ	τοῖν		νυμφαίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νυμφαῖον (ελληνιστική κοινή) ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου νυμφαῖος (αρχαία ελληνικά). Εννοείται ουδέτερο ουσιαστικό ἱερόν.

Ουσιαστικό

νυμφαῖον, -ου ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) νυμφαίο, ιερό αφιερωμένο στις Νύμφες
2. (ελληνιστική κοινή) κρήνη, βρύση
3. (στον πληθυντικό ως κύριο όνομα) (τὰ Νυμφαῖα): εορτή προς τιμήν των Νυμφών

Άλλες μορφές

• βοιωτικός τύπος : νυνφῆον

Κλιτικός τύπος επιθέτου

νυμφαῖον

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του νυμφαῖος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του νυμφαῖος

Πηγές

• νυμφαῖον, νυμφαῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.