νεόθηκτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	νεόθηκτος	τὸ	νεόθηκτον
γενική	τοῦ/τῆς	νεοθήκτου	τοῦ	νεοθήκτου
δοτική	τῷ/τῇ	νεοθήκτῳ	τῷ	νεοθήκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	νεόθηκτον	τὸ	νεόθηκτον
κλητική ὦ!		νεόθηκτε		νεόθηκτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	νεόθηκτοι	τὰ	νεόθηκτᾰ
γενική	τῶν	νεοθήκτων	τῶν	νεοθήκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	νεοθήκτοις	τοῖς	νεοθήκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	νεοθήκτους	τὰ	νεόθηκτᾰ
κλητική ὦ!		νεόθηκτοι		νεόθηκτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νεοθήκτω	τὼ	νεοθήκτω
γεν-δοτ	τοῖν	νεοθήκτοιν	τοῖν	νεοθήκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

νεόθηκτος < νεό- + αρχαία ελληνική grc < (θηγ > θηκ- , ρήμα θήγω) + -τος

Επίθετο

νεόθηκτος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) πρόσφατα ακονισμένος

  άλλες μορφές: νεοθηγής, νεοθήξ

Πηγές

• νεόθηκτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.