ναύφθορος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ναύφθορος	τὸ	ναύφθορον
γενική	τοῦ/τῆς	ναυφθόρου	τοῦ	ναυφθόρου
δοτική	τῷ/τῇ	ναυφθόρῳ	τῷ	ναυφθόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ναύφθορον	τὸ	ναύφθορον
κλητική ὦ!		ναύφθορε		ναύφθορον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ναύφθοροι	τὰ	ναύφθορᾰ
γενική	τῶν	ναυφθόρων	τῶν	ναυφθόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ναυφθόροις	τοῖς	ναυφθόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ναυφθόρους	τὰ	ναύφθορᾰ
κλητική ὦ!		ναύφθοροι		ναύφθορᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ναυφθόρω	τὼ	ναυφθόρω
γεν-δοτ	τοῖν	ναυφθόροιν	τοῖν	ναυφθόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ναύφθορος < ναῦς + φθείρω

Επίθετο

ναύφθορος, -ος, -ον

1. αυτός που έχει υποστεί φθορά, καταστροφή από πλοίο
2. ο σχετικός με ναυαγό, ή ναυάγιο

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἑλένη, στίχ. 1539 (1537-1540)

   κἀν τῶιδε μόχθωι, τοῦτ᾽ ἄρα σκοπούμενοι, | Ἕλληνες ἄνδρες Μενέλεωι ξυνέμποροι | προσῆλθον ἀκτὰς ναυφθόροις ἠσκημένοι | πέπλοισιν, εὐειδεῖς μέν, αὐχμηροὶ δ᾽ ὁρᾶν.

   Κι ενώ δουλεύαμε έτσι, στ᾽ ακρογιάλι, θαρρείς και αυτό περίμεναν, | προβάλλουν Έλληνες, του Μενέλαου συντρόφοι, | κουρέλια απ᾽ το ναυάγιο φορώντας, | καλοί στην όψη, αλλά γεμάτοι λέρα.

   Μετάφραση (2006): Τάσος Ρούσσος, Αθήνα: ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ναῦς και φθείρω

Πηγές

• ναύφθορος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ναύφθορος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.